Je bent wie je kent, is een bekende uitdrukking. Zeker op netwerksites als LinkedIn doen mensen hun best zoveel mogelijk connecties te krijgen. Wanneer je bekende, vooraanstaande mensen kent (de minister-president, ministers, Kamerleden, CEO’s) draagt dat bovendien bij aan status. Maar hoe zit dat met mensen in je netwerk die in ongenade zijn gevallen bij het grote publiek? Tegelijkertijd: hoe kijken we naar connecties die werken bij bedrijven die zich met zaken bezighouden waar een groeiende groep een aversie tegen heeft? Dat leidt tot de vraag: hoe fout is jouw netwerk?
Toegegeven. Ik ben een beetje nerd. Op LinkedIn en andere socials check ik altijd wie in mijn netwerk de persoon kent die in opspraak geraakt is. Ik denk dat ik het heb overgehouden aan mijn tijd als journalist diep in de vorige eeuw. Misschien ben ik nog altijd op zoek naar een scoop. Ik had me werkelijk nog nooit afgevraagd of ik iemand kende die Ali Bouali in het netwerk heeft. Tijdens de BOOS-uitzending over TVOH daarentegen checkte ik het meteen. Ik blijk 23 gemeenschappelijke connecties te hebben met B. Mijn Nerd-afwijking gaat nog verder. In de weken daarop monitor ik of er mensen zijn die hem ontvolgen. Niemand deed dat. Niet vreemd. Dat is vrijwel nooit zo.
De rapper is natuurlijk nog voor geen enkele rechter geweest; dus formeel onschuldig. Toch zijn er genoeg bedrijven die met hem breken. Of die geen concert meer willen sponsoren als hij op het affiche staat. Maar blijkbaar hebben we er geen probleem mee als iedereen ziet dat we een persoonlijke connectie van hem zijn. Ik heb daar overigens geen waardeoordeel over. Ik vraag me slechts af of mensen bewust zakelijk bevriend blijven, of simpelweg de hygiëne van hun netwerk niet bijhouden.
Sywert
Hetzelfde geldt voor de verguisde Sywert van Lienden en zijn vrienden Bernd Damme en Camille van Geste. Ook met hen deel ik veel connecties. Alleen bij Sywert zag ik twee mensen zijn netwerk verlaten na het gedoe. Bij de connecties van het mondkapjestrio viel me op dat we relatief veel hooggeplaatste mensen delen. Tot in de raad van bestuur. Nogmaals ik vind dat iedereen zijn eigen vrienden moet kunnen kiezen, maar zeker bij hooggeplaatste figuren, vind ik het vreemd. Hele afdelingen zijn bezig met het beschermen van de reputatie van zo’n persoon en veel wordt in het werk gesteld om zo’n persoon in het best mogelijke daglicht te stellen, terwijl er zonder gene voor iedereen te zien een connectie is met iemand die zeer omstreden is. Zou je zo iemand uitnodigen voor een relatie-evenement? Als het antwoord ‘ja’ is, is dat natuurlijk prachtig. Als je er maar over hebt nagedacht.
Hoe fout is jouw netwerk?
Mijn stelling is dat mensen niet stilstaan bij hun connecties op social media. Wel op het moment dat de digitale band aangegaan wordt, maar daarna houdt het op. Ik vind dat onverstandig. Kun je een connectie hebben met iemand bij een tabaksproducent als je een hoge functie hebt bij KWF? Kun je een connectie hebben met politici die dreigen met tribunalen, Poetin steunen en er een dubbelzinnige mening over de Shoah op nahouden? Het hebben van een connectie heeft toch de schijn van een bepaalde verbondenheid. Er moet ergens een grens zijn. Tenminste, dat vermoed ik.
Geen heksenjacht
Mijn verbazing is puur professioneel. Als directeur corporate communicatie moest ik me werkelijk over ieder detail buigen of het niet schadelijk was voor de topman/vrouw. Op sociale netwerken lijkt niemand zich daar om te bekommeren. Dat vind ik opvallend. Wie Ali of Sywert als vriend wil, moet dat zelf weten. Maar wie – net als ik – weet hoe pietluttig er naar reputatie gekeken wordt voor directeur-eigenaren, RvB-leden, hoogwaardigheidsbekleders en andere publicitair gevoelige mensen, zal mijn verbazing delen.
Doe vooral wat je wilt, maar stel jezelf af en toe de vraag: hoe fout is mijn netwerk. (En als je de wenkbrauwen fronst over iemand in mijn connecties, meld me dat alsjeblieft meteen, dan kan ik een afweging maken).
Meer weten over LinkedIn, neem gerust contact met me op.